[vc_row][vc_column width=”1/3″]UK versie[/vc_column][vc_column width=”1/3″][/vc_column][vc_column width=”1/3″][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_empty_space][vc_column_text]Mijn vader heeft heel veel en hard gewerkt. Wanneer hij thuiskwam, had hij altijd even tijd nodig voor zichzelf. Lawaai was irritant (wat ik nu veel beter begrijp 😉). Het was dan beter om even uit zijn buurt te blijven.
Klinkt dit je bekend in de oren?[/vc_column_text][vc_column_text]Ik kan me niet herinneren dat mijn vader erg betrokken was. Maar mijn geheugen is niet zo goed en laat mij weleens in de steek. Vooral in mijn baby- en peuterjaren natuurlijk, maar ook in de jaren erna. Gelukkig heb ik foto’s van hem waarop ik zie dat hij betrokken is … op zijn eigen manier. De manier waarop hij van zijn vader leerde, dat betekende: dingen maken.
Hij heeft allerlei dingen voor ons gemaakt. Een speelrek in de tuin in Indonesië. Een poppenkast voor kleding, dat ik heb weggegeven toen we Peru verlieten aan kinderen die geen speelgoed hadden. Een poppenhuis waar mijn dochter nu mee speelt.
Mijn vader helpen toen hij iets voor ons huis maakte.
Mijn vader en ik werken in de tuin in Indonesië.
En daar was hij, twee weken slapend op een grondmatras, om mijn eerste gekochte huis in Leiden te renoveren. Hij toont zijn liefde door dingen te maken. Hij heeft ons allemaal geholpen met onze eerste huizen, toen we niet het geld hadden om mensen in te huren. Hij verbouwde keukens, plaatste de prachtige glas-en-lood deuren die ik op de kop wist te tikken bij een antiek zaak in Leiden, deed de elektriciteit, het sanitair. Hij doet nog steeds zoveel hij kan in zijn eigen huis![/vc_column_text][vc_empty_space][vc_row_inner][vc_column_inner width=”1/2″][vc_single_image image=”3175″ img_size=”large” add_caption=”yes” alignment=”center” style=”vc_box_shadow_3d”][/vc_column_inner][vc_column_inner width=”1/2″][vc_single_image image=”3176″ img_size=”large” add_caption=”yes” alignment=”center” style=”vc_box_shadow_3d”][/vc_column_inner][vc_column_inner][vc_empty_space][vc_column_text]Hij is betrokken … op zijn eigen manier.
Door dingen te doen. Hij was daar en moedigde ons aan bij onze sportwedstrijden.
Door dingen op te schrijven. De toespraken die hij gaf toen ik naar Amerika ging als au-pair of na het behalen van mijn universitair diploma, zijn zo mooi, doordacht en to-the-point. Er staan zinnen in die ik me nog wel kan herinneren. Hij kan zijn gedachten, zijn zorgen, zijn liefde zo goed verwoorden.
Door te ‘verzamelen’ en allerlei dingen te archiveren. Mijn grootmoeder bewaarde alle brieven die ze van haar man kreeg toen hij in het buitenland werkte, en heel weinig thuis was; dit waren de eerste 5 jaar van mijn vaders jeugd. Mijn vader heeft al deze brieven gedigitaliseerd en van die geschreven herinneringen boeken gemaakt. Hij heeft ook boeken gemaakt van alle brieven die hij en mijn moeder schreven naar het thuisfront toen we in het buitenland woonden. Mijn grootmoeder bewaarde deze ook allemaal. Zelfs haar eigen brieven bewaarde ze door ze te ‘kopiëren’. Dit deed ze door een carbon papiertje onder haar papier te leggen terwijl ze schreef! En hij heeft zelfs foto’s erin opgenomen. Het brief-fotoboek is een echte visuele en geschreven geschiedenis van mijn eerste 15 jaar. Zo extreem waardevol.
Een babyfoto van mij met mijn vader.
Hij is wel een strenge (groot) vader; de ‘dit is MIJN huis en MIJN regels’ – ‘Ik kan niet veranderen’ – soort man. Geen groot prater. Nou, hij kan wel veel praten, alleen niet veel over wat hem bezig houdt, de diepere dingen, of misschien benader ik dat soort onderwerpen zelf niet zo met hem. Ik ervaar hem niet als een grote omhelzer of knuffelaar (dat ik mij kan herinneren).
En lange tijd zag ik dat niet als betrokken – maar nu wel.[/vc_column_text][vc_column_text]Ik heb onlangs deze foto ontdekt die mijn moeder heeft gemaakt en het betekent de wereld voor mij omdat ik hem nu op een andere manier zie:[/vc_column_text][vc_empty_space][vc_single_image image=”2281″ img_size=”large” add_caption=”yes” alignment=”center” style=”vc_box_shadow_3d”][vc_empty_space][vc_column_text]
Vandaag de dag
Mijn partner doet zoveel in ons huishouden, veel meer dan mijn vader ooit deed, en zijn vader voor hem. Hij gaat naar elk spel en sportevenement indien mogelijk (ik ook, ik hou daarvan!). Leert de kinderen hoe ze moeten rekenen (wat ik niet kan), wast en vouwt onze kleding (ik haat dit!), strijkt zijn werkoverhemden en de mijne, koopt de boodschappen, kookt en ruimt op na het eten en zet de vaat in de vaatwasser (ik ook hoor 😉 ), en nog veel meer.
De meeste vaders zijn tegenwoordig zoveel meer betrokken bij hun leven buiten het werk, en dat betekent dat de kinderen van vandaag vaders hebben die meer aanwezig zijn. Zorg nu dat je kinderen dit onthouden door foto’s te maken van:[/vc_column_text][/vc_column_inner][/vc_row_inner]
- Hoe je fysiek met hen omging; je speelsheid, je wilde energie.
- Hoe jouw manieren anders zijn dan die van mama.
- Hoe je de meest fantastische maaltijden maakt.
- Wat geweldig je eruit ziet met de baby in de draagdoek tijdens het stofzuigen.
- Hoe je de barbecue domineert.
- Hoe je ze aanmoedigt op een dat ene sportevenement of sportwedstrijd.
- … je tederheid, je ouderschap, je liefde … alles!
